Uchwały Kongresu:

1. Uchwała nr 1 w sprawie zagrożeń i możliwości rozwoju budownictwa

2. Uchwała nr 2  o kierunkach niezbędnych działań dla usprawnienia budownictwa

3. Uchwała nr 3 o powołaniu Stałego Przedstawicielstwa Kongresu Budownictwa Polskiego

4. Regulamin obrad Kongresu

5. Porządek dzienny Kongresu

6. Komisja uchwał i wniosków

7. Sekretarze obrad Kongresu.

Spis załączników :

1. List Prezydenta RP - Aleksandra Kwaśniewskiego do uczestników i     organizatorów Kongresu Budownictwa,

2. List Marszałka Sejmu - Marka Borowskiego do uczestników Kongresu    Budownictwa,

3. List Prezesa Rady Ministrów - Leszka Millera do uczestników     Kongresu Budownictwa,

4. Wystąpienie Wiceprezesa Rady Ministrów i Ministra Infrastruktury -    Marka Pola na Kongresie Budownictwa w Warszawie w dniu 24 maja 2002 r.

5. Referat wprowadzający Przewodniczącego Komitetu Organizacyjnego - Stefana Nawrockiego, Prezesa Polskiej Izby Przemysłowo-Handlowej Budownictwa,

6. Spis referatów autorskich,

7. Organizatorzy Kongresu,

8. Komitet Honorowy Kongresu,

9. Rada Programowa Kongresu.

Sprawozdanie przygotowali Sekretarze Kongresu:

- Eugeniusz Zawadzki - przewodniczący

- Michał Cichopek

- Sławomir Dyl

 



Budownictwo przeżywa ostry kryzys, gwałtownie rosną zatory płatnicze, masowo bankrutują małe i średnie przedsiębiorstwa, wszystkie firmy deweloperskie przeżywają ogromne trudności, bezrobocie w budownictwie rośnie szybciej niż w całej gospodarce. W budownictwie mieszkaniowym oddaje się do użytku zbyt mało mieszkań, żeby zahamować naturalne ubytki, brak remontów drastycznie pogarsza stan istniejących zasobów. Młode rodziny nie mają perspektyw na zdobycie własnego dachu nad głową (1,5 miliona gospodarstw domowych nie ma samodzielnych mieszkań, w tym ok.500 tysięcy młodych rodzin).

Kongres wyraża zdecydowaną opinię, że budownictwo - masowe budownictwo dróg i autostrad oraz budownictwo mieszkaniowe - mogą stać się decydującym czynnikiem ożywienia całej gospodarki, podobnie jak jest to w Europie i na całym świecie, pod warunkiem, że :

 - uruchomione zostaną instrumenty ożywiające popyt

 - usunie się wszystkie bariery formalno-prawne uniemożliwiające, lub    ograniczające procesy inwestycyjne

 - stworzy się ustabilizowane na wiele lat i korzystne systemy podatkowe

 - ograniczone zostanie bezkarne blokowanie inwestycji przez pieniaczy i organizacje stosujące terroryzm ekologiczny.

Kongres podziela pogląd rządu, że wielkie programy rozwoju budownictwa mieszkaniowego oraz budowy dróg i autostrad mogą stanowić istotny czynnik, trwale ożywiający całą gospodarkę. Kongres stwierdza jednak, że szczególnie program mieszkaniowy wymaga znacznego rozszerzenia i zapewnienia realnych źródeł finansowania.

W szczególności za konieczne uznaje się :

 - pilna zmiana wszystkich ustaw, które utrudniają lub uniemożliwiają działalność inwestycyjną i dają nadmierne uprawnienia urzędnikom,

 - zakończenie w trybie pilnym prac nad miejscowymi planami  zagospodarowania przestrzennego,

 - stworzenie rezerw tanich, uzbrojonych terenów pod budownictwo   mieszkaniowe,

 - stworzenie gwarantowanego systemu masowego oszczędzania na własne mieszkanie,

 - stworzenie uzupełniających programów taniego budownictwa na wynajem (budownictwo komunalne i socjalne)

 - zapewnienie rozwoju towarzystw budownictwa społecznego,

 - stworzenie dobrych i stabilnych warunków dla rozwoju budownictwa własnościowego i realizowanego przez deweloperów,

 - opracowanie programów budowy "pierwszych mieszkań" dla młodych  rodzin oraz  instrumentów finansowego wspierania,

 - przygotowanie średniookresowego (5-10 lat) programu rozwoju   budownictwa, w postaci odrębnej ustawy.

    Kongres Budownictwa, popierając rządowy program budowy dróg i autostrad, zwraca uwagę, że doświadczenia z budowy dróg w ostatnich latach wykazują wiele poważnych ograniczeń i utrudnień, przeszkadzających w przygotowaniu i prowadzeniu inwestycji drogowych. Rząd powinien przyspieszyć działania w celu usunięcia tych barier oraz zapewnienia takich zmian ustawowych, które zdecydowanie uproszczą i ułatwią wszelkie procedury związane z inwestycjami drogowymi.

    Kongres stanowczo domaga się działania polskiego rządu na rzecz renegocjacji podatku VAT dla budownictwa, zgłoszonego do Unii Europejskiej i utrzymanie go na poziomie nie wyższym niż 7 % przez co najmniej 10 lat.

    Kongres wiąże wielkie nadzieje z wejściem Polski do UE. Należy jednak pamiętać o konieczności zapewnienia równych praw w przepływie kapitałów i usług dla polskich przedsiębiorstw. Realizacja polsko-niemieckiej umowy dotyczącej pracy polskich fachowców budowlanych na terenie Niemiec potwierdza, że pomimo dobrych intencji na szczeblu rządowym, od kilku lat narastają praktyki dyskryminujące pracę naszych robotników w Niemczech.

    Kongres wyraża nadzieję, że obecne programy rządowe nie podzielą losu setek podobnych dokumentów z przeszłości, które nigdy nie doczekały się realizacji.

Komisja Uchwał i Wniosków






    1. Gospodarka polska znajduje się w stanie głębokiego kryzysu.  Jednym z najdotkliwszych skutków jest wysokie i stale rosnące bezrobocie.

Większość krajów europejskich wychodziła z takich zapaści gospodarczych przy pomocy wielkich programów ożywienia budownictwa, rozwoju budownictwa mieszkaniowego, masowych robót publicznych - m.in. w postaci budowy dróg i autostrad. Budownictwo jest źródłem najtańszych miejsc pracy, nie wymaga dużego importu. Każde nowe miejsce pracy w budownictwie przysparza kilka nowych miejsc pracy w przemysłach pracujących na rzecz np. budownictwa mieszkaniowego. Z programu mieszkaniowego i budowy autostrad rząd powinien uczynić podstawowy czynnik wychodzenia z kryzysu gospodarczego i zapewnić wszystko co niezbędne (głębokie zmiany obowiązującego prawa, niezbędne środki finansowe, dostosowanie struktur organizacyjnych, stworzenie gwarantowanych systemów długofalowego oszczędzania na mieszkania itp.) - żeby program został wdrożony i był realizowany przez najbliższe kilkadziesiąt lat.

    2. Jesteśmy w przededniu wejścia do Unii Europejskiej. Polskie budownictwo oczekuje, że swobodny przepływ kapitału i usług nie będzie pustym hasłem, nie napotka na ograniczenia wewnętrzne krajów UE oraz na różnego typu restrykcyjne przepisy ograniczające możliwości pracy polskich robotników budowlanych w krajach Unii. Budowlana administracja rządowa, organizacje pozarządowe i same przedsiębiorstwa powinny zintensyfikować działania szkoleniowe oraz przystosowawcze do wymogów Unii Europejskiej. Ostra konkurencji będzie wymagała dobrej organizacji wewnętrznej i nowoczesnego zarządzania. Czasu na doskonalenie przedsiębiorstw i podnoszenie konkurencyjności zostało bardzo mało.

Kongres zwraca również uwagę, że polskie jednostki i służby techniczne inwestorów publicznych, na których spoczywa obowiązek przygotowania wniosków o finansowanie budowy poszczególnych obiektów budowlanych według skomplikowanej metodyki i procedury wymaganej przez agendy Unii

Europejskiej, nie są wystarczająco przygotowane do tych zadań. Może to być powodem utraty części funduszy pomocowych z dotkliwą szkodą dla infrastruktury i dla budownictwa, dlatego też konieczne jest podjęcie przez administrację państwową i samorządową odpowiednich działań likwidujących to niebezpieczeństwo.

    3. Kongres z całą mocą zwraca uwagę, że nie można ogłaszać programów wychodzenia z kryzysu gospodarczego przy pomocy budownictwa i budowy autostrad podnosząc podatek VAT do 22 %. Kongres domaga się utrzymania przez 10 najbliższych lat podatku VAT na poziomie nie wyższym niż 7 % -

podobnie jak to powszechnie stosują kraje Unii Europejskiej. Niski podatek VAT powinien obejmować usługi budowlane, projektowanie, wyroby dla budownictwa i obrót nieruchomościami. Stosunek do tego cenotwórczego podatku będzie sprawdzianem wiarygodności programów rządowych w dziedzinie budownictwa i budowy dróg. Unia Europejska, która sama masowo stosuje ulgi w VAT dla budownictwa nie może blokować inicjatyw polskiego rządu w tym zakresie.

    4. Ustanowienie skutecznie działającej kontroli rynku wyrobów budowlanych, wyposażonej w odpowiednie uprawnienia zgodne z wymaganiami przepisów UE, zmuszającej uczestników rynku do respektowania przepisów Prawa budowlanego (i innych ustaw) w sprawie dopuszczania do obrotu i stosowania wyrobów budowlanych.

Komisja Uchwał i Wniosków






Poniższe wnioski zgłoszone zostały w referatach, w przekazanych Kongresowi materiałach oraz w czasie przeprowadzanej na Kongresie dyskusji.

A. W zakresie rozwiązań prawnych i organizacyjnych:

Gruntowna zmiana ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym przy założeniu, między innymi, że:

- urzędnicy nie mogą odmówić inwestorowi tego, co nie jest zakazane prawem ogólnym oraz nie jest sprzeczne z uchwalonym planem zagospodarowania. Brak planu to nie jest problem inwestora, ale gminy. Może być plan ogólny;

- warunki zabudowy nie są obligatoryjne, ale fakultatywne i są wydawane jako wypis z obowiązujących planów bez skomplikowanych procedur administracyjnych.

Zmiana ustawy Prawo Budowlane, a szczególnie przepisów wykonawczych w celu zapewnienia między innymi:

- ograniczenia zawartości dokumentacji wymaganej do wniosku o pozwolenie na budowę;

- wprowadzenia kategorii inwestycji i związanych z nimi procedur postępowania. (przykładowo: inna procedura przy budowie fabryki, a inna przy budowie kabla energetycznego);

- określenia definicji „zmiany istotne”, od której zależy potrzeba występowania o zmianę pozwolenia na budowę;

- ograniczenia pojęcia strony uprawnionej do udziału w postępowaniu administracyjnym do osób, których interes prawny dotyczy bezpośrednio.

Wprowadzenie zmian w trybie postępowania administracyjnego w celu zlikwidowania trwających latami procesów w NSA, między innymi poprzez:

- stosowanie zasady, że strona przegrywająca ponosi koszty postępowania,

- podniesienie wysokości wpisów do skarg składanych do NSA,

- uściślenie pojęcia strony w postępowaniu administracyjnym.

Do czasu wejścia do UE oraz opracowania i wdrożenia przepisów wykonawczych do ustawy „Prawo ochrony środowiska” zawieszenie obowiązywania niektórych postanowień w celu:

- odstąpienia od wielokrotnego postępowania w zakresie ochrony środowiska przy realizacji inwestycji, zastępując je jednorazową wnikliwą analizą i podjęciem wiążącej decyzji;

- przywrócenia funkcji rzeczoznawcy w celu zdjęcia z barków nieprzygotowanych urzędników zadań analitycznych, a pozostawienie im jedynie nadzoru nad działaniem rzeczoznawców.

Egzekwowanie zasady pozbawiania praw do wydania pozwoleń na budowę tych urzędów gmin, które nie zapewniają bezstronności urzędników z powodu powiązań rodzinnych, businessowych z firmami przygotowującymi projekty, mapy, ekspertyzy itp. Zjawisko korupcji z tym związane można znacznie ograniczyć poprzez wymóg odpowiednich oświadczeń pracowników, składanych pod odpowiedzialnością karną i dyscyplinarną.

Wprowadzenie przyspieszonego, ale drożnego trybu dokonywania wpisów do ksiąg wieczystych do czasu zapewnienia normalnej pracy sądów.

Opracowanie i wdrożenie w życie ustawowych warunków zlecania i realizacji, usług budowlanych na wzór niemieckich normatywów (VOB). Sprawa ta wymaga szybkiej regulacji, szczególnie wobec perspektywy przystąpienia Polski do Unii Europejskiej. Zwłaszcza do wyceny prac i usług projektowych powinien służyć urzędowy cennik, a nie przetarg, bo najtańszy projekt niekoniecznie jest najlepszy, a już na pewno nie gwarantuje racjonalnej i sprawnej realizacji przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanego.

Wprowadzenie ustawy o przygotowaniu, organizacji i prowadzeniu procesu inwestycyjno-budowlanego finansowanego ze środków publicznych.

9. Podjęcie tematyki społecznych stosunków pracy, a w szczególności:

reformy prawa pracy, uwzględniającej specyfikę budownictwa (sezonowość, „samozatrudnienie”, okresy rozliczeniowe czasu pracy) przy uwzględnieniu reformy zabezpieczenia społecznego, dotyczącej zapewnienia ciągłości ubezpieczeń emerytalnych i zdrowotnych,

zapewnienia ciągłości zatrudnienia i wynagrodzenia pracowników budownictwa przy uwzględnieniu sezonowości części robót budowlanych,

doprowadzenia do porozumienia trójstronnego w sprawie gwarantowanego minimalnego wynagrodzenia godzinowego za pracę w budownictwie (jego naruszenie traktowane byłoby jako dumping płacowy).

Zakończenie prac nad reformą systemu kształcenia zawodowego w Polsce przy uwzględnieniu:

konieczności elastycznego kształcenia zawodowego specjalistów, odpowiednio do potrzeb rynku,

wyodrębnienia profilu zawodowego kształcenia w zawodach budowlanych,

konieczności rozbudowy i uporządkowania systemu kształcenia zawodowego dorosłych i ich przekwalifikowania w budownictwie,

opracowania zasad wspierania edukacji zawodowej budowlanych przez przedsiębiorstwa.

B. W drodze do Unii Europejskiej za zasadnicze działania uznaje się:

Podniesienie konkurencyjności polskich firm poprzez stworzenie im przez administrację państwową, organizacje samorządowe oraz aktywność samych zainteresowanych optymalnych warunków do integracji.

Wykorzystanie doświadczeń z innych krajów z okresu pierwszych lat po wstąpieniu do UE tak, aby ostra konkurencja zagraniczna i „zbytnie otwarcie się” na firmy z Unii nie zmusiły nas do szybkiej nowelizacji przyjętych wcześniej rozwiązań tak, jak to miało miejsce w przypadku Portugalii. Rozwiązania te powinny być konstruowane z daleko idącą ostrożnością, mającą na celu maksymalną ochronę rynku budowlanego w Polsce. Za przykład może nam posłużyć protekcjonalizm niemiecki, który znakomicie chroni newralgiczne obszary takie jak: rynek pracy, zamówienia publiczne, ochrona własnych przedsiębiorstw przed konkurencją itd.

Przygotowanie polskich firm do większej aktywności w zakresie pozyskiwania środków pomocowych z UE (wyszukiwanie informacji o możliwościach uzyskania środków, opracowywanie wniosków o dotacje oraz właściwe ich wykorzystanie i rozliczenie się).

Opracowanie i wdrożenie przez polską administrację oraz organizacje samorządowe wspólnych programów i inicjatyw proeuropejskich i proeksportowych.

Stworzenie możliwości realizacji eksportu usług budowlanych w innych krajach UE na wzór współpracy z RFN, gdzie działamy na podstawie polsko-niemieckiej umowy podpisanej przez właściwych ministrów.

Utworzenie sprawnego systemu przepływu informacji o UE oraz regulacjach prawnych w zakresie budownictwa na płaszczyźnie: administracja państwowa – organizacje samorządowe – firmy budowlane.

Stworzenie systemu dopływu do firm informacji nt. UE zarówno ze źródeł krajowych (administracja państwowa, organizacje samorządowe, centra informacyjne, prasa specjalistyczna, szkolenia etc.), jak również ze źródeł unijnych (komisja europejska, biura radców handlowych, organizacje międzynarodowe zrzeszające pracodawców budowlanych).

8. Wprowadzenie przedstawiciela Polski do Stałego Komitetu Budownictwa UE,  przygotowanie administracji polskiej i  jednostek uczestniczących  w ocenie zgodności  wyrobów do ich  zgłoszenia (notyfikacji) we władzach UE, zapewnienie uznawalności polskiego wykształcenia w zawodach budowlanych w państwach członkowskich UE.

C. Odnośnie krajowego potencjału budowlanego:

Poprawa ustawy o zamówieniach publicznych jako zadanie najważniejsze. Obecnie obowiązująca ustawa jest często źródłem patologii. Dzisiaj ci, którzy dysponują zamówieniami publicznymi, czyli przede wszystkim gminy, decydują o dalszym istnieniu firmy. Urzędnikom w gminach lub przedstawicielom samorządów terytorialnych nie można pozostawić żadnego marginesu na dowolne interpretacje czy wykorzystywanie przepisów istniejących w nich luk. Potrzebny jest projekt nowej ustawy lub nowela obecnej, aby firmy budowlane, ubiegające się o zamówienia, mogły wyrwać się z kręgu patologii i korupcji.

W tej sprawie proponuje się ustawowe uregulowanie zasad przygotowania i organizacji inwestycji budowlanych finansowych ze środków publicznych, według propozycji komisji sejmowej.

Zrównanie uprawnień podmiotów Skarbu Państwa oraz podmiotów prywatnych przy zaspokajaniu roszczeń poręczonych hipoteką. Dotychczas obowiązująca regulacja prawna daje pierwszeństwo Skarbowi Państwa, co powoduje nadmierną ostrożność banków przy podejmowaniu decyzji kredytowej i podraża koszty obsługi finansowej kredytu.

Wprowadzenie na rynek taniego kredytu inwestycyjnego. Będziemy budowali tylko tyle mieszkań ile środków będą mieli inwestorzy. O tym, czy dewelopperzy będą sami dawali zatrudnienie lub pośrednio stwarzali stanowiska pracy w firmach wykonawczych, producenckich czy usługowych, zadecyduje koszt kredytu dla indywidualnego klienta. W założeniach polityki gospodarczej kraju przyjęto, że rząd uruchomi preferencyjne kredyty, które mają kosztować 8 – 9 %. Projekty te muszą być szybko zrealizowane.

Niezbędne zlikwidowanie zatorów płatniczych dla poprawy kondycji firm budowlanych. Nieodzowne jest wykształcenie skutecznych mechanizmów regulujących standardy współpracy pomiędzy uczestnikami procesu inwestycyjnego.

Utrzymanie stawki podatku VAT na poziomie preferencyjnym 7 % dla budownictwa, produkcji materiałów budowlanych oraz usług. Jest to kwestia dalszego istnienia tysięcy firm budowlanych. Utrzymanie 7 % stawki VAT zadecyduje zwłaszcza o kondycji firm produkujących materiały budowlane. Firmy te zagrożone są importem znacznie tańszych, bo obciążonych niższym podatkiem, zagranicznych materiałów budowlanych.

Wprowadzenie dogodnych kredytów modernizacyjnych dla firm, aby mogły one unowocześnić swoje środki produkcji. Pracujemy na coraz bardziej przestarzałym sprzęcie i maszynach. W efekcie stajemy się mało konkurencyjni wobec firm zachodnich, wchodzących na nasz rynek.

Ciągłe kształcenie kadr dla budownictwa. Dzisiaj bezpowrotnie tracimy młodych inżynierów i techników. Tworzy się luka pokoleniowa, która za 5 – 10 lat rzutować będzie na kondycję firm. Należy stworzyć możliwości bezpłatnej praktyki dla absolwentów uczelni i szkół ponadpodstawowych.

Wprowadzenie w miejsce dotychczasowych inspektorów i osób sprawdzających projekty budowlane systemu profesjonalnego sprawdzania projektu budowlanego i kontroli kolejnych faz przeprowadzanych przez wyspecjalizowane, licencjonowane instytucje (jednostki), będące z mocy prawa uczestnikami procesu budowlanego i zobowiązane do przestrzegania ustalonych standardów kontroli.

9. Rozszerzenie zakresu dobrowolnej certyfikacji wyrobów budowlanych oraz systemów zapewnienia jakości w przedsiębiorstwach wykonujących roboty budowlane oraz produkujących wyroby budowlane.

D. W zakresie gospodarowania zasobami budowlanymi:

Trzeba wszystkich decydentów przekonać, że budynki i budowla odgrywają niezwykle ważną rolę w prowadzeniu wszelkiej działalności gospodarczej i szczególną rolę w zaspokajaniu indywidualnych i zbiorowych potrzeb społeczeństwa w dziedzinie konsumpcji. W polskiej gospodarce zasoby budynków i budowli stanowią obecnie, w ujęciu statystycznym, 67% środków trwałych ogółem, a więc 2/3 tego majątku. W rzeczywistości ich wartość majątkowa jest znacznie wyższa, a więc tym bardziej zasługują one na szczególną troskę i wymagają racjonalnego gospodarowania nimi.

Nieodzowne są pilne i zdecydowane działania zapewniające odrobienie zaległości w prowadzeniu okresowych remontów budynków i budowli i stworzenie warunków dla bieżącej racjonalnej gospodarki tymi zasobami.

Główną barierą, a więc i warunkiem, racjonalnego gospodarowania zasobami budowlanymi, jest od lat ograniczona dostępność środków na finansowanie remontów oraz modernizację budynków i budowli. Dotyczy to w szczególności budynków mieszkalnych. Środki z Krajowego Funduszu Mieszkaniowego są zbyt małe, a przewidywane ulgi w podatku dochodowym dalekie od wdrożenia. Trzeba więc wprowadzić skuteczne instrumenty finansowania remontów i modernizacji.

Brak dostatecznych środków na finansowanie remontów i modernizacji powoduje, że przy ogromnych potrzebach w tym zakresie udział robót remontowych i modernizacyjnych w nakładach na roboty budowlano- montażowe ogółem utrzymuje się na niskim poziomie, znacznie niższym aniżeli w krajach rozwiniętych, a zakres rzeczowy tych robót też uległ w ostatnich latach ograniczeniu.

W obecnej sytuacji budownictwa i gospodarki jako całości zwiększenie nakładów na remonty i modernizację istniejącego zasobu budynków i budowli jest nie tylko koniecznie ze względu na ich stan techniczny i rolę, jaką one pełnią ale też w sposób szczególny uzasadnione z uwagi na:

- niewykorzystany potencjał produkcyjny budownictwa;

- relatywnie wysoką pracochłonność robót remontowo-modernizacyjnych, sprzyjającą wzrostowi zatrudnienia (zmniejszeniu bezrobocia);

- znaczne rozmiary rozproszonego potencjalnego popytu budowlanego o różnym stopniu jego koncentracji ułatwiające ożywienie działalności budowlanej;

- dużą i rosnącą motywację do efektywnego wykorzystania środków z uwagi na wysoki udział sektora prywatnego we własności zasobu budowlanych środków trwałych i potencjale produkcyjnym budownictwa.

Poprawa gospodarowania zasobem budowlanym środków trwałych jest nie tylko warunkiem bardziej efektywnego wykorzystania istniejącego majątku narodowego, ale także istotnym czynnikiem ożywienia budownictwa jako sektora gospodarki i gospodarki w całości.

E. W zakresie budownictwa mieszkaniowego:

1. Rozwiązanie problemu małej dostępności gruntów budowlanych (wymagają one działań z zakresu gospodarki przestrzennej, zbrojenia gruntów, regulacji stanów własnościowych).

2. Zwiększenie dostępności do kredytu osobom o średnich zarobkach, będących w stanie utrzymać mieszkanie, poprzez obniżenie oprocentowania oraz stworzenia systemu gwarancji i poręczeń.

3. Zwiększenie wolumenu środków przeznaczanych przez różnych inwestorów na budownictwo mieszkaniowe poprzez pozyskanie środków finansowych z rynku wtórnego, wdrożenie systemu gwarancji ubezpieczeń kredytowych, większego zaangażowania funduszy inwestycyjnych, także uruchomienia otwartych funduszy nieruchomościowych i prawdopodobnie gwarancji Skarbu Państwa dla niektórych obligacji rynku wtórnego.

4. Finansowanie budownictwa mieszkaniowego na wynajem dla osób innych niż te, które mogą zamieszkać w budynkach finansowanych ze środków KFM, co wymaga uwolnienia czynszów oraz uruchomienia środków publicznych na preferencyjny kredyt lub dopłaty dla firm inwestujących w budowę takich mieszkań albo na dodatki mieszkaniowe.

5. Przywrócenie ulg budowlanych i ponowne rozważenie zasadności zastąpienia ich dopłatami do kredytów.

6. Stałe dokonywanie ocen i odpowiednich korekt przepisów utrudniających inwestowanie w zakresie budownictwa mieszkaniowego.

7. Usprawnienie działania wydziałów ksiąg wieczystych w sądach powszechnych i usprawnianie przez administrację i sądy realizacji przepisów.

F. W sprawie rozwoju sieci drogowej:

Zapewnienie dla realizacji programu budowy autostrad i dróg ekspresowych odpowiedniego stabilnego finansowania w najbliższych latach. Oprócz dotychczasowych środków krajowych należy wprowadzić winiety za użytkowanie dróg krajowych, co z kolei ułatwi pozyskiwanie środków ze źródeł zagranicznych. Realizacja poszczególnych inwestycji drogowych powinna być poprzedzona oceną efektywności ekonomicznej.

Uproszczenie przepisów prawnych, dotyczących inwestycji drogowych oraz znowelizowanie niektórych przepisów technicznych zawartych w rozporządzeniach. Z doświadczeń budowy dróg w ostatnich latach wynika wiele poważnych ograniczeń i utrudnień przeszkadzających przygotowaniu i prowadzeniu inwestycji drogowych.

Podjęcie badań kruszyw dotychczas nie stosowanych w budowie dróg, ponieważ zasoby niektórych z nich mogą okazać się niewystarczające, jeśli program rozwoju sieci drogowej będzie realizowany intensywnie.

Zachowanie równowagi pomiędzy inwestowaniem a bieżącym utrzymaniem istniejących dróg. Nakłady na utrzymanie powinny być określane na podstawie diagnozy stanu nawierzchni drogowych. Zachwianie równowagi na rzecz inwestycji doprowadzić może do szybkiej dekapitalizacji dróg.

Konieczne jest radykalne zmniejszenie opłat za usuwanie drzew i zajęcie gruntów rolnych, bowiem bezzasadne jest tak znaczące pomniejszenie środków finansowych przeznaczonych na drogi i autostrady.

Dotychczasowe nieudane doświadczenia z budową autostrad przez koncesjonariuszy wskazują, że powinna wyraźnie zwiększyć się rola państwa w realizacji programu dróg szybkiego ruchu.

 




 Wielki wysiłek organizacji, które zwołały Kongres i wielka praca    uczestników Kongresu nie powinny się zmarnować. Istnieje potrzeba powołania przedstawicielstwa społecznego, które będzie wspomagało realizację ustaleń Kongresu i podejmowało wspólne działania w sprawach podstawowych dla budownictwa.

W związku z powyższym Kongres przyjmuje uchwałę o następującej treści :

 1. Dla społecznej kontroli ustaleń KONGRESU BUDOWNICTWA,

dla bieżących i reprezentatywnych konsultacji z rządem podstawowych dokumentów związanych z rozwojem budownictwa, dla reprezentowania interesów budownictwa wobec opinii publicznej - Kongres powołuje


 2. W skład PRZEDSTAWICIELSTWA wchodzą wytypowani reprezentanci kierownictw 22 organizacji, które przygotowały Kongres Budownictwa.

 3. Pracami PRZEDSTAWICIELSTWA kieruje przewodniczący, wybierany każdorazowo przez Kongres i posiadający jego nadzwyczajne pełnomocnictwo. Na przewodniczącego Kongres powołał Romana Nowickiego.

 4. Powołanie PRZEDSTAWICIELSTWA w niczym nie uszczupla statutowych uprawnień organizacji wchodzących w jego skład i nie ogranicza możliwości odrębnego stanowiska.

 5. W sprawach uzgodnionych, organizacje wchodzące w skład PRZEDSTAWICIELSTWA solidarnie popierają wypracowane stanowiska.

 6. W skład PRZEDSTAWICIELSTWA mogą wejść również inne organizacje, za zgodą wszystkich pozostałych członków Przedstawicielstwa, obecnych w trakcie głosowania.

 7. Organizacje uczestniczące w PRZEDSTAWICIELSTWIE mogą w każdej chwili wycofać się z porozumienia, składając rezygnację na piśmie.

 8. Przewodniczący może rozwiązać PRZEDSTAWICIELSTWO, jeżeli uzna, że cele o których mowa nie mogą być wykonane.

Komisja Uchwał i Wniosków

 


 1. STAŁE PRZEDSTAWICIELSTWO powołuje Kongres Budownictwa i udziela mu pełnomocnictw do działania na okres pomiędzy posiedzeniami Kongresów.

 2. W skład Przedstawicielstwa wchodzą pełnomocnicy organizacji, które przygotowały Kongres, wytypowani imiennie spośród członków kierownictwa.

 3. Przewodniczącego Przedstawicielstwa wybiera Kongres - co jest równoznaczne z następującymi uprawnieniami :

 - przewodniczący organizuje prace Przedstawicielstwa, zwołuje posiedzenia plenarne, wnioskuje o przyjęcie planów pracy, przygotowuje propozycje składu prezydium (5-7 osób)  i ewentualnych  zmian personalnych,

 - przewodniczący reprezentuje Przedstawicielstwo  wobec władz państwowych, parlamentarnych i samorządowych,

 - przewodniczący może upoważnić do wykonywania tych czynności w konkretnych sprawach - członka Przedstawicielstwa,

 - przewodniczący może wnioskować o przyjęcie na członka Przedstawicielstwa kandydata każdej innej organizacji pozarządowej budownictwa, z zastrzeżeniem, że łączna liczba nowych członków przyjętych poza Kongresem nie powinna przekraczać 50 % składu pierwotnego Przedstawicielstwa.

 4. Przedstawicielstwo zajmuje się głównie sprawami podstawowymi dla całego budownictwa.

 5. Działalność Przedstawicielstwa w niczym nie uszczupla autonomii  organizacji, które wchodzą w jego skład.

 6. Przedstawicielstwo może być obsługiwane prawnie i finansowo przez wytypowaną jednostkę, prowadzącą wyłącznie działalność charytatywną i posiadającą osobowość prawną.

 7. Uchwały Przedstawicielstwa zapadają zwykłą większością głosów, w głosowaniach jawnych, przy obecności przynajmniej 50 % składu plus jeden.